Όταν θα πέσουν τα μαύρα", της Βίβιαν Αβρααμίδου Πλουμπή. εκδ. Επιφανίου, ΛευκωσίαΑν και βραβευμένο με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (Κύπρου) το βιβλίο της Πλουμπή δεν μου άρεσε. Προσχεδιασμένη κατασκευή, λες για να μάθει ο κόσμος το Βαρώσι, τους δρόμους του, τα κέντρα αναψυχής, τα έθιμά του κ.λπ. Ναι, σίγουρα υπάρχει αγάπη για τον γενέθλιο τόπο αλλά άλλο αυτό κι άλλο η λογοτεχνία και η μετουσίωση των βιωμάτων σε τέχνη. Ακόμη, πάρα πολλές οι υποσημειώσεις, αχρείαστες για μας τους Κυπρίους και ενοχλητικές, πιστεύω, για όλους τους άλλους. Οι πολιτικές θέσεις και η ερμηνεία μιας ταραγμένης για την Κύπρο εποχής μονόπλευρη, επιφανειακή.(Δες σε αντίθεση την ίδια εποχή πώς αποτυπώνεται στο μυθιστόρημα της Ήβης Μελεάγρου "Προτελευταία εποχή").Το τέλος βεβιασμένο, αδικαιολόγητο, καθόλου δεν ικανοποιεί τον αναγνώστ.Ώσπου μένουμε κλεισμένοι στον εαυτό μας και η σύγκριση είναι μόνο με τους λογοτέχνες του τόπου μας θα νομίζουμε ότι γράφουμε αριστουργήματα, ενώ δεν είναι παρά πρωτόλειες δημιουργίες. Γιατί άραγε δεν τολμούμε να ανοίξουμε τα κρατικά μας βραβεία ώστε να μπορούν να συμμετέχουν δημιουργοί απ' όλο τον ελληνισμό;

6/21/2006
Edit
anagnostria 21 Ιουνίου

"Όταν θα πέσουν τα μαύρα", της Βίβιαν Αβρααμίδου Πλουμπή. εκδ. Επιφανίου, Λευκωσία
Αν και βραβευμένο με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (Κύπρου) το βιβλίο της Πλουμπή δεν μου άρεσε. Προσχεδιασμένη κατασκευή, λες για να μάθει ο κόσμος το Βαρώσι, τους δρόμους του, τα κέντρα αναψυχής, τα έθιμά του κ.λπ. Ναι, σίγουρα υπάρχει αγάπη για τον γενέθλιο τόπο αλλά άλλο αυτό κι άλλο η λογοτεχνία και η μετουσίωση των βιωμάτων σε τέχνη. Ακόμη, πάρα πολλές οι υποσημειώσεις, αχρείαστες για μας τους Κυπρίους και ενοχλητικές, πιστεύω, για όλους τους άλλους. Οι πολιτικές θέσεις και η ερμηνεία μιας ταραγμένης για την Κύπρο εποχής μονόπλευρη, επιφανειακή.(Δες σε αντίθεση την ίδια εποχή πώς αποτυπώνεται στο μυθιστόρημα της Ήβης Μελεάγρου "Προτελευταία εποχή").Το τέλος βεβιασμένο, αδικαιολόγητο, καθόλου δεν ικανοποιεί τον αναγνώστ.Ώσπου μένουμε κλεισμένοι στον εαυτό μας και η σύγκριση είναι μόνο με τους λογοτέχνες του τόπου μας θα νομίζουμε ότι γράφουμε αριστουργήματα, ενώ δεν είναι παρά πρωτόλειες δημιουργίες. Γιατί άραγε δεν τολμούμε να ανοίξουμε τα κρατικά μας βραβεία ώστε να μπορούν να συμμετέχουν δημιουργοί απ' όλο τον ελληνισμό;

anagnostria
21 Ιουνίου 2006, 9.30΄μ.μ. Μόλις γύρισα από μια όμορφη, απλή εκδήλωση για το μυθιστόρημα του Κώστα Μόντη, "Ο αφέντης Μπατίστας και τ' άλλα". Για το μοναδικό μυθιστόρημα του μεγάλου μας ποιητή μίλησε εισαγωγικά η Αντρούλα Ηλιοφώτου, εγώ για το ίδιο το βιβλίο, η Βέρα Κορφιώτου για την αγγλική μετάφραση και η Στάλω Μόντη-Πουανκαρέ, που μετέφρασε το βιβλίο, για τις δυσκολίες και γενικά το έργο του μεταφραστή. Η εκδήλωση οργανώθηκε από το βιβλιοπωλείο "Κοχλίας" στη Λευκωσία. Ήταν μια λιτή, σύντομη εκδήλωση, χωρίς τις υπερβολές και το βαρυφορτωμένο και πολύωρο πρόγραμμα που συχνά αναγκαζόμαστε να παρακολουθούμε σε παρόμοιες περιπτώσεις, ξεφεύγοντας από το μέτρο. Την παρακολούθησαν η σύζυγος του ποιητή κ. Έρση, τα παιδιά του και πολλοί φίλοι ακι εκτιμητές του έργου του.
"Ο αφέντης Μπατίστας και τ' άλλα" είναι μυθιστόρημα αλλά συγχρόνως και ποίηση και αυτοβιογραφία και χρονικό. Ο συγγραφέας αναφέρεται στο προσωπικό, οικογενειακό παρελθόν, θυμάται τη γιαγιά και τις ιστορίες της, τους πολλαπλούς θανάτους της οικογένειας, προπάντων το θάνατο της μητέρας του που τον τραυμάτισε για πάντα, αναφέρεται σε προγόνους του που πάνε πίσω βαθιά στο χρόνο και μαζί μ΄αυτούς προβάλλει και το ιστορικό παρελθόν της Κύπρου αλλά και το θλιβερό παρόν. Εκδομένο το έργο το 1980 μοιάζει σαν να θέλει να επιβεβαιώσει τις ρίζες του συγγραφέα, να αντιπαραβάλει το χριστιανικό, πανάρχαιο στοιχείο με το μωαμεθανικό πο' ρθε πολύ αργότερα και που ξανάρθε στις μέρες μας. Θρύλοι και παραδόσεις, μύθος και ιστορία, ποίηση και πεζογραφία καθιστούν το βιβλίο ένα εξαιρετικό δείγμα της λογοτεχνίας μας.